قلب چوپون فکر نی بود ...

الگوهای غالب در وجود موجودات زنده تا یه زمانی توی اونها شکل می گیره ... و بعد از اون عمدتا زندگی برای اکثریت اونها میشه حلقه های تکراری از اون الگوهای از پیش شکل گرفته و ماجراها میشن اتفاقاتی حول اون الگوها و به مرکزیتشون ...شکستن ساختار الگوها بسیار دردناکه چون این الگوها عمدتا بر مبنای خاطراتی که با اولین تجربه های بودن، موجودیت و هویت اون موجودات در هم تنیده شده، بنا شدند و شکل گرفتند و از بین بردن این الگوها علاوه بر اینکه به شکل اجتناب ناپذیری با درد و رنج همراه هست، همچنین مستلزم جایگزینی اتفاقات مناسبی هست که قابلیت الگوسازی مجدد رو هم داشته باشند ... چرا که یه موجود زمینی برای ارتباط با جهان اطرافش نیازمند هویته و این هویت در ذات خودش نیازمند ساختار و قالب و روندِ معنادار ... و برای همین، این روند جایگزینی الگوها بسیار هزینه بر هست ... و البته که رشد و بالندگی همیشه مستلزم صرف هزینه های بعضا دردآور هست ... اما شاید اگر اون سالهای اولیه ی بودن و حیات جدی گرفته بشن و پایه گذاری ساختار وجودی یک موجود هوشمند با حساسیت و ملاحظه انجام بشه، سالهای بعدی زندگی بیش از اینکه صرف در هم کوبیدن و دوباره ساختن فرد بشه، صرف بهبود و گسترش الگوهای درست پایه گذاری شده ای بشه که مو به موی اجزای اون با دقت و ملاحظه انتخاب شدند.گرچه که هیچ چیز بی نقصی در این جهان وجود نداره اما مخلص کلام اینکه خشت اول رو نباید کج گذاشت ...________________________________________________________________________________________گرچه که کلا خوبم اما پاک خوابِ خوابم ... دلم میخواد یه حجم وسیعی از خوابِ بدون دغدغه داشته باشم ... خوابی که توش ساعت بیداری م رو خود بدنم انتخاب کنه نه شرایط کاری م ...نمی دونم بهار چ قلب چوپون فکر نی بود ......

عشقِ جهانشمول زمانی می تونه محقق بشه که تو با انواع دوست نداشتن ها و دوست داشته نشدن ها، ترسهای خودت و آدمیزاد و ریشه هاشون مواجه بشی، تعامل کنی و بتونی راهی برای ادراکشون پیدا کنی ... در غیر این صورت همیشه در چرخه ی احساسات بالاخره جایی پیدا میشه که نمی تونی کسی رو بر خودت اولویت بدی و تحت تاثیر غلیانِ احساسات، ایگوی پروار تو مانع از دیدنِ جریانِ درست اتفاقات میشه ... به بیان دیگه عشقِ جهانشمول وقتی اتفاق می افته که مرزی بین موجودات نباشه، ایگوها محو شده باشند و جهان و اجزاش در وحدت و یگانگی باشند ... اینکه چقدر این نظریه قابلیت اجرا داشته باشه رو فلاسفه و اهالی فن باید نظر بدن ... اما به عنوان یک فرد، با تمام نقاط ضعف و قوتم، که زندگی در یکپارچگی و وحدتِ ادراکی برام نظریه ی جذابی بوده، این مسیر رو پر پیچ و خم و پر از بیراهه و سردرگمی و حتی تنهایی و وحشت دیدم ... و تنها فانوس راهم توی این مسیر، قلبِ آرام بوده ... جایی که قلبم به تمامی شاد و آرام بوده، نشانه ای بر طیِ درستِ طریق بوده برام ... فارغ از هر نتیجه ای ...________________________________________________________________________________یکی از مواردی که جدیدا با تمام وجودم دارم لمس و درکش می کنم اینه که در جهان، همونقدر که نیکی و زیبایی لازمه، بدی و پلشتی هم لازمه - نه اینکه خوبه، اما لازمه و اینها با هم فرق دارند... اینکه دقیقا چطور رو نمی تونم با تمام ِجزئیات و واضح توضیح بدم اما چیزی که فهمیدم اینه که نباید برای حذفِ بدی بطور مستقیم تلاش کنیم ... چیزی که می تونه خوبی رو غالب کنه اینه که بر مسیر درست و خوبمون باقی بمونیم ... نتیجه ی این پایداری، خودش در نهایت به گسترشِ نور منجر میشه ... و بدی در نهایت به پایان خودش م قلب چوپون فکر نی بود ......

برای ماهایی که از ابتدای بودن، تک به تک لحظات آغازین زندگی و کودکی مون با جنگ در هم آمیخته بود، و بعد از اون لحظات نوجوانی و جوانی و بالندگی مون در خرابی های حاصل از جنگ و ... گذشت، برای ماهایی که پدرانمون و برادرانمون و خواهرانمون در جنگ ته کشیدند، سلامتی شون و جونشون رو کاهیدند، درد کشیدند، پیر شدند یا حتی از دست رفتند، برای همه ی ماهایی که تمامِ سالهای زندگی مون رو تبعاتِ جنگ رقم زد، زمزمه های دوباره ی جنگ افروزی جز بیدار شدن دردها و ترسهای عمیقِ خفته در اعماقِ جان ما، رهاورد دیگری نداره ...پررنگ ترین خصیصه ی جامعه ی طرفداری، حالا طرفداری از هر چیز و هر قشر و هر گروهی، عدم بلوغ هست. آدمهای طرفدار، حتی اگر از لحاظ IQ، نابغه، اما از لحاظ هیجانی کاملا برنامه پذیر و نابالغ هستند. برای همین هم هست که خیلی از نابغه ها در کمال رضایت در خدمت قدرتها هستند._____________________________________________________________________________________به قول محمود درویش: سلام بر سرزمینی که برای صلح آفریده شد ، و هیچ روزی صلح را به خود ندید …_____________________________________________________________________________________پناه بر عشقِ خداونداز شهوتِ بی امانِ جنگ ...برای خاطرِ قلبِ تمام ِکودکانکه معصوم است از زشتی های جهان ... قلب چوپون فکر نی بود ......